In deze afleveringen van “Dit is mijn ouderverhaal” interviewen we gebruikers van ons programma COCO DENKT en COCO BEWEEGT, en zij vertellen ons hun verhaal.
Dit is de aflevering van Sophie die ons vertelt over de schermverslaving van haar kinderen, en hoe het programma COCO DENKT en COCO BEWEEGT haar heeft begeleid.
DYNSEO: Goedendag Sophie, bedankt dat je vandaag bij ons bent.
Kunt u ons vertellen hoe het allemaal begon met het gebruik van schermen om uw kinderen bezig te houden?
Sophie: Goedendag, natuurlijk. Het begon allemaal een paar jaar geleden. Ik was een jonge moeder met twee jonge kinderen, en soms leken de dagen eindeloos. Ik ontdekte dat het geven van mijn telefoon met YouTube-video’s een snelle en effectieve manier was om ze bezig te houden, zodat ik wat huishoudelijke taken kon doen of gewoon even op adem kon komen. Ik had niet beseft in welke mate dit een gewoonte zou worden. Ik kreeg 3 kinderen kort na elkaar, en we hebben weinig ruimte thuis. Het is waar dat schermen ook een oplossing leken die mij praktisch leek om eindelijk wat rust te hebben.
En hoe is deze gewoonte geëvolueerd?
Sophie: In het begin leek het een praktische oplossing te zijn. De kinderen waren stil, en ik kon doen wat ik moest doen. Maar na verloop van tijd merkte ik dat mijn kinderen steeds meer opgeslokt werden door de schermen. Ze brachten steeds meer tijd door voor video’s en leken minder geïnteresseerd in traditionele spellen of buitenactiviteiten.
De lockdownperiode vanwege COVID-19 heeft zeker een extra laag complexiteit toegevoegd aan onze al delicate situatie met schermen. Voor de pandemie had ik al zorgen over de tijd die mijn kinderen voor schermen doorbrachten, maar de lockdown verergerde deze zorgen. Met de sluiting van scholen, geannuleerde persoonlijke activiteiten en sociale afstand werden schermen een hulpmiddel voor verbinding met de buitenwereld.
In het begin, toen we allemaal probeerden aan te passen aan deze nieuwe realiteit, vond ik het moeilijk om de schermtijd van mijn kinderen te beperken. Schermen waren een manier geworden om contact te houden met vrienden en familie, om deel te nemen aan online lessen en zelfs om mentaal te ontsnappen aan het isolement. De regels die ik eerder had opgesteld leken te vervagen voor deze nieuwe normaliteit.
Ik merkte dat de grens tussen noodzakelijke en excessieve schermtijd wazig was geworden. Mijn kinderen brachten lange uren online door om verbonden te blijven met onderwijs en sociale interacties, maar dit vertaalde zich ook in een verhoogde schermtijd voor vrije tijd. Mijn bezorgdheid groeide toen ik zag dat hun gewoonten verder afweken van het evenwicht dat ik voor hen wenste.
Wanneer besefte u dat dit een probleem zou kunnen vormen?
Sophie: Het trof me toen mijn zoon in het derde leerjaar kwam. Zijn juf vertelde me dat zijn concentratie niet optimaal was en dat hij soms in zijn eigen wereld leek te zijn. Ze liet me de schoolpsycholoog ontmoeten, die me vertelde over het “Overmatige Schermblootstelling Syndroom”. Dit syndroom joeg me de stuipen op het lijf en het is direct gerelateerd aan de tijd die vanaf jonge leeftijd voor schermen wordt doorgebracht: op fysiek vlak kan overmatige schermblootstelling leiden tot gezondheidsproblemen zoals vermoeidheid van de ogen, hoofdpijn of slaapstoornissen en een slechte houding. Vanuit mentaal en emotioneel oogpunt kan dit angst, depressie en sociaal isolement veroorzaken. Overmatig schermgebruik kan kinderen ervan weerhouden essentiële sociale vaardigheden te ontwikkelen, omdat ze minder tijd doorbrengen met face-to-face interactie met leeftijdsgenoten. Ik voelde me schuldig, alsof ik hieraan had bijgedragen door hen te vroeg toegang te geven tot schermen.
Hoe reageerde u nadat u zich hiervan bewust werd?
Sophie: Ik raakte in paniek, om eerlijk te zijn. Ik was doodsbang dat ik geen beter evenwicht had kunnen vinden voor mijn kinderen. Toen ik hoorde dat mijn zoon verslaafd kon zijn aan schermen, overspoelde een golf van schuldgevoel me. Het was een complexe mix van emoties – van verrassing tot verdriet tot angst en schaamte. Ik vroeg me onmiddellijk af of ik als moeder had gefaald door mijn kinderen toe te staan mijn telefoon te gebruiken en YouTube-video’s te kijken vanaf hun jongste leeftijd. Herinneringen aan momenten waarop ik ze schermen had gegeven om wat rust te hebben, kwamen met ontnuchterende kracht terug.
Ik vroeg me af of mijn beslissingen hadden bijgedragen aan dit potentiële probleem. Had ik waarschuwingssignalen gemist? Was ik te toegeeflijk met schermtijd? Schuldgevoel overspoelde me, en ik vond het moeilijk om mezelf niet de schuld te geven. Als moeders hebben we de neiging het gewicht van verantwoordelijkheid op onze schouders te dragen. Deze nieuwe realiteit herinnerde me eraan dat elke beslissing die ik voor mijn kinderen nam een diepgaande en blijvende impact kon hebben op hun ontwikkeling. Gelukkig stelde de schoolpsycholoog me gerust en legde uit dat ik niet alleen was in deze situatie. Ik accepteerde dat niemand perfect is en dat we allemaal onderweg leren. Mijn doel is mijn kinderen te begeleiden naar een gezond evenwicht met technologie, en dat begint met bewuste keuzes en positieve acties.
Zo leerde ik over het bestaan van de applicatie COCO DENKT en COCO BEWEEGT. De schoolpsycholoog liet me zien dat er hulpmiddelen waren om ons te helpen een gezond evenwicht te herstellen en positieve gewoonten te bevorderen. En ik realiseerde me dat ik het probleem bij de horens moest vatten, dat schuldgevoel het probleem niet zou oplossen. Het was dus nodig om snelle oplossingen te vinden zodat het beter zou gaan thuis, en ook op school.
Kunt u ons meer vertellen over deze applicatie en hoe deze uw gezin heeft geholpen?
Sophie: Absoluut. COCO DENKT en COCO BEWEEGT zijn applicaties ontworpen om kinderen te helpen regelmatige pauzes te nemen tijdens het gebruik van schermen. Ze hebben een leuk personage, Coco, dat elke 15 minuten schermtijd verschijnt en kinderen aanmoedigt om bewegings- of ontspanningsactiviteiten te doen. Dit was een echte opluchting voor mij, omdat ik moeite had om hun schermtijd te beperken zonder geschreeuw of tranen.
Hoe reageerden de kinderen op deze nieuwe aanpak?
Sophie: In het begin waren er protesten, natuurlijk. Ze waren gewend aan onbeperkte toegang tot het scherm, ze hadden hun favoriete video’s, hun afleveringen… Maar Coco boeidde hen echt. Ze begonnen uit te kijken naar de momenten waarop de sportcoach COCO zou verschijnen, en dit opende de deur naar gesprekken over het belang van het nemen van pauzes en bewegen.
Hoe heeft deze ervaring uw dagelijks leven veranderd?
Sophie: Het was een echte openbaring. De momenten samen doorgebracht met het doen van activiteiten voorgesteld door Coco werden momenten van complicitieit en gelach. Ik verberg niet dat het soms een beetje rommel maakte in huis wanneer je 3 kinderen hebt die opstaan om 123 Standbeeld te spelen in de woonkamer! Het maakt wanorde! Maar de kinderen begonnen plezier te vinden in andere activiteiten buiten het scherm, zoals buiten spelen, tekenen en lezen. En het help me om me minder schuldig te voelen en meer vertrouwen te hebben in hun toekomst, het ging beter op school, de juf van Jordan bevestigde me dat het veel beter ging, dat ze hem gemotiveerder en meer betrokken in de klas voelde. Het was een grote overwinning. Daarom getuig ik vandaag, omdat het belangrijk is om erover te praten. Op school zijn er veel leerlingen in deze situatie, en we realiseren ons dit vaak te laat wanneer de school alarm slaat. Ik begrijp dat het niet gemakkelijk is om erover te praten, en dat men de gemakkelijke oplossing verkiest, maar het is belangrijk voor de toekomst van onze kinderen.
Welk advies zou u andere ouders geven die in dezelfde situatie kunnen verkeren als u?
Sophie: Mijn advies zou zijn om niet bang te zijn om hulp te vragen en flexibel te zijn. Technologie is een ongelooflijk hulpmiddel, maar we moeten leren het op een evenwichtige manier te gebruiken. Als u zich in een vergelijkbare situatie als de mijne bevindt, wees dan niet bang om nieuwe benaderingen zoals COCO DENKT te proberen. En onthoud, elke kleine stap telt. Het is nooit te laat om een beter evenwicht voor uw gezin te creëren.
In het begin gaf ik toe aan schermen als gemakkelijke oplossing. Na uitputtende dagen op het werk, met het huis om op te ruimen en de uitdagingen van het dagelijks leven, was het verleidelijk om mijn kinderen te laten verdwalen in de digitale wereld om een moment van rust te hebben. Schermen leken een snelle en effectieve manier om ze bezig te houden, waardoor ik een kort moment had om op adem te komen. Ik realiseerde me echter dat deze gemakkelijke oplossing een gewoonte had gecreëerd die op lange termijn gevolgen had voor hun evenwicht en welzijn. Het was een herinnering dat soms de gemakkelijke keuzes niet altijd de beste zijn, en dat een stap terug nemen om onze acties te herevalueren kan leiden tot meer positieve en duurzame oplossingen.
DYNSEO : Hartelijk dank voor uw getuigenis, Sophie. Uw ervaring zal zeker inspirerend zijn voor veel ouders die met vergelijkbare uitdagingen te maken hebben.
Sophie: Dank u wel. Ik hoop dat mijn verhaal andere gezinnen kan helpen hun eigen evenwicht met schermen te vinden.
Ontdek het programma COCO DENKT en COCO BEWEEGT
Een opgelegde pauze om de 15 minuten schermtijd om onze kinderen te verplichten te sporten en schermverslavingen te verminderen
Het is tijd voor een pauze!
De effecten van schermen op de ontwikkeling van kinderen
Het is essentieel om te begrijpen hoe overmatig schermgebruik de ontwikkeling van kinderen kan beïnvloeden. Verschillende studies hebben aanzienlijke effecten op verschillende aspecten van hun leven aan het licht gebracht. Hier zijn enkele opmerkelijke effecten:
- Cognitieve ontwikkeling: Langdurige blootstelling aan schermen kan de aandachtsspanne en concentratie van kinderen schaden.
- Sociale interacties: Kinderen die te veel tijd voor een scherm doorbrengen, kunnen moeite hebben met het ontwikkelen van sociale vaardigheden, omdat ze minder tijd doorbrengen met interactie met leeftijdsgenoten.
- Gezondheidsproblemen: Overmatig schermgebruik kan leiden tot fysieke problemen zoals vermoeidheid van de ogen, hoofdpijn en slaapstoornissen.
- Emotionele impact: Overmatige schermtijd wordt ook in verband gebracht met hogere niveaus van angst en depressie bij kinderen.
Strategieën voor evenwichtig schermgebruik
Om kinderen te helpen een gezonde relatie met schermen te ontwikkelen, is het cruciaal om regels en grenzen te stellen. Hier zijn enkele effectieve strategieën:
- Tijden vaststellen: Bepaal specifieke momenten voor schermgebruik, en zorg ervoor dat u regelmatige pauzes opneemt.
- Alternatieve activiteiten aanmoedigen: Stel activiteiten voor die geen schermen omvatten, zoals lezen, sport of gezelschapsspellen.
- Samen deelnemen: Kijk samen naar films of speel videogames als gezin om de banden te versterken terwijl u de inhoud in de gaten houdt.
- Voorlichten over gevaren: Praat openlijk over de risico’s die verbonden zijn aan overmatig schermgebruik en moedig kinderen aan om hun gevoelens hierover te uiten.
De voordelen van actieve pauzes
Actieve pauzes kunnen een cruciale rol spelen in het beheer van de schermtijd van kinderen. Hier zijn enkele voordelen die verband houden met deze pauzes:
- Verbetering van concentratie: Regelmatige pauzes stellen kinderen in staat om mentaal op te laden, wat hun vermogen om te concentreren verbetert wanneer ze terugkeren naar hun activiteiten.
- Bevordering van fysieke activiteit: Het opnemen van periodes van fysieke activiteit helpt de tijd die zittend voor een scherm wordt doorgebracht te compenseren, en bevordert zo een gezondere levensstijl.
- Versterking van gezinsbanden: Actieve pauzes als gezin, zoals buitenspellen, versterken relaties en creëren positieve herinneringen.
- Vermindering van stress: Fysieke activiteiten staan bekend om het verminderen van stress en angst, wat vooral gunstig is voor kinderen.
Bronnen en hulpmiddelen voor ouders
Er zijn veel bronnen en hulpmiddelen beschikbaar om ouders te helpen de schermtijd van hun kinderen te beheren. Hier zijn enkele suggesties:
- Apps voor het volgen van schermtijd: Gebruik apps waarmee u de schermtijd van uw kinderen kunt volgen en beperken.
- Boeken en gidsen: Veel werken behandelen de kwestie van digitale opvoeding en bieden praktisch advies voor ouders.
- Workshops en conferenties: Neem deel aan workshops of conferenties over digitale opvoeding om meer te leren over best practices.
- Steungroepen: Sluit u aan bij oudergroepen online of in uw gemeenschap om ervaringen en advies te delen.
